Αγάπη ενοχική

Ποιά μέρα ήταν η τελευταία
κι όλα ωραία θα τα 'χα αφήσει
θα 'χα γυρίσει παλιά σενάρια,
η πλοκή πριν να ραγίσει

Ποιά νύχτα ήταν η πιό ωραία
κι όλα μοιραία αλλάζουν θέση
οι ενοχές μου θεριά ανήμερα
ποιός θα μπορέσει να τις αντέξει

Αδειάζει το αίμα μου
Θολώνει το βλέμμα μου
Κυλάει το δάκρυ μου
Στενεύει η σκέψη μου

Πλανιέται η ανάσα η αγοραία
στα μέρη που είχαμε γυρίσει
και τα φιλιά το πιό ωραία
γίνονται ένα με τη δύση

Οι στάχτες που έσπειρα
στα κρύα χέρια έχουν ξεμείνει,
στις τύψεις-απάτες που έτρεφα
έχουν γκρίζα σχήματ' ανθίσει

Σέρνεις τα πόδια σου
Μασάς τα λόγια σου
Κλείνεις τα μάτια σου
Ζητάς τα χάδια σου

Χάσου απ' τα βλέμμα μου,
Δεν έχω τίποτα κρατήσει
Γίνε το ψέμα μου,
μονάχη στο κενό μ' έχω βυθίσει.

αΘηνά.