Η ένατη μέρα

Την ένατη μέρα δεν την έζησα.
Μόνο είδα τους εφιάλτες της,
κι άκουσα τα ουρλιαχτά της.

Ο πόνος απλώθηκε Θεία Νέμεσις στο κορμί μου
και πήρε κάθε θέληση μου για ζωή.
Για γέλιο.

Δάκρυ και στάχτη.
Αυτή θα είναι η ζωή μου τώρα πια.
Κι ερείπιο, ό,τι απέμεινε απ' τις παλιές τις μέρες .
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει
πριν, μετά, ενδιάμεσο.
Χωρίς εσένα δεν υπάρχρει αύριο.
Δεν ανατέλλει ο ήλιος μου πια.
Στο σκοτάδι κολυμπάει, μόνη, η καρδιά.

Την δέκατη μέρα δεν ξημέρωσε ποτέ.
Μόνο άκουγα τη φωνή σου να με πυροβολεί.
Ξανά και ξανά.
Και βυθιζόμουν σ' ένα θάνατο χωρίς επιστροφή.

Να σ' αγαπώ μέχρι να μου βγεί η ψυχή.

© Copyright Αθηνά Ιερομνήμων αΘηνά.