Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Δωσ' μου το χέρι σου

 Ντύσε τη σιωπή σου: Alexandre Desplat - River

Στήσε τον εγωισμό σου στο απόσπασμα και πυροβόλησέ τον.
Σημάδεψε κατευθείαν στο μέτωπο!
Καθώς θα πατάς την σκανδάλη, σκέψου όλες τις στιγμές που σου στέρησε
Όλες εκείνες τις αγκαλιασμένες στιγμές, τις ξέχειλες από αγάπη, πάθος, ξεγνοιασιά...
Όλα εκείνα τα βράδια που πάλευες μόνος στα σεντόνια
Όλες εκείνες τις μέρες που θα 'ταν αλλιώς αν τον είχες βγάλει νωρίτερα απ' τη μέση, αν δεν τον είχες ποτίσει τόσο ώστε να θεριέψει και να σε κατακλείσει.
Ρίξε κατ'ευθείαν στο κεφάλι, μην τον αφήσεις να συρθεί αιμόφυρτος στα πόδια σου και να κλαψουρίσει πως όλα αυτά "τα έκανε για 'σενα".
Για 'σένα θα κάνεις μόνο εσύ.

Προσευχήσου σ' ότι πιστεύεις, σ' ότι σου απέμεινε να πιστεύεις, για 'κείνους που δεν έχουν την δύναμη να κάνουν το ίδιο με 'σενα.
Συγχώρεσέ τους, άνοιξε την καρδιά σου κι άσε να φτερουγίσουν από μέσα σου όλα τα απωθημένα που σου πιάνουν πολύτιμο χώρο. Τον χώρο όπου θα 'πρεπε να πάλλεται η αγάπη.
Συγχώρησε. Βρες την δύναμη να συγχωρήσεις, ν' αφήσεις πίσω τα βαρίδια της μνησικακίας, να προχωρήσεις ελεύθερος, σχεδόν γυμνός.
Άφησε αυτούς που σε πλήγωσαν να φύγουν, να φύγουν ειρηνικά. Δώσ' τους το δώρο της μεγαλοψυχίας, μάθε τους να συγχωρούν κι εκείνοι. Ποιός μπορεί να συγχωρήσει αν δεν έχει συγχωρεθεί; Στάσου γενναίος.

Ανέβα ψηλά, και κοίτα τους δρόμους της πόλης, που χύνονται πελώριες αρτηρίες προς κάθε πιθανή κατεύθυνση. Τους δρόμους όπου μίσησες κι αγάπησες, που έκλαψες και γέλασες, τους δρόμους όπου ονειρεύτηκες. Φαντάσου την ολόφωτη αγάπη να τρέχει, να τους διασχίζει, να φτάνει παντού και να ζωντανεύει τα πάντα.
Πάρε λίγο χρόνο κι ανέβα κάπου ψηλά. Ανέβα ψηλότερα. 

Βγες στους ίδιους δρόμους κι αγάπησε. Αγάπησε τον αέρα που φυσάει το πρόσωπό σου και τις στάλες της βροχής, τους ανθρώπους που γελούν και φωνάζουν κι εκείνους που είναι σκυθρωποί. Πάρε λίγο χρόνο και νοιάσου γι' αυτούς. Χαμογέλα τους. Μπορεί να το 'χουν ανάγκη. Απάλλαξε τον εαυτό σου απ' την καχυποψία που τον τάισαν αιώνες τώρα, δεν έχεις λόγο να μισείς, δεν έχεις λόγο να κατατάσσεις, να αμύνεσαι, να σηκώνεις τείχη, δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα μαζί τους. Μην στέκεσαι σ' αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, μην σταματάς στο χρώμα του δέρματος, μην κάνεις πίσω στο σχήμα των χαρακτηριστικών, στον τόπο καταγωγής, στην ποιότητα των ρούχων.
Άσε την καρδιά σου ελεύθερη να γεμίσει με φως. Αγάπησε.
Εστίασε στο βλέμμα, στην καθαρότητά του, στο ανεπαίσθητο χαμόγελο, μάντεψε την ομορφιά του. Επέλεξε να βλέπεις την ομορφιά στους άλλους. Σε όλους τους άλλους. Θα εκπλαγείς απ' το πόσο συχνά θα την βλέπεις γύρω σου. Θα εκπλαγείς απ' το πόσο πολύ θα την βρίσκεις μέσα σου. Άρχισε ν' ανήκεις στην αγάπη, όχι στον φόβο.

Μην αναλώνεσαι σε ανούσια πράγματα. Εστίασε. Βάλε μια τάξη στο νού σου. Τί έχει σημασία για 'σένα ; Τί θελεις πιο πολύ ; Άκου τις ανάγκες σου και προσπάθησε να τις γεμίσεις, μην τις θάβεις παραφράζοντας τες σε κάτι που δεν είναι. Μην τις καλύπτεις με σεντόνια, μην τις αφήνεις να σε τρομάζουν. Ξεκλείδωσέ τους την πόρτα χωρίς φόβο. Αν είσαι μόνος, αν είσαι χαμένος, αν θες μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φίλο, μια βόλτα, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, ζήτα το. Μόνο τότε θα το πάρεις.

Νιώσε ελεύθερος. Βγες στο δρόμο και περπάτα με σιγουριά. Απάλλαξε τον εαυτό σου απ' το άγχος. του "Τί θα πουν οι άλλοι;", "Με κοιτάζουν οι άλλοι;", "Αρέσω στους άλλους;", "Με συμπαθούν;", "Μ' αγαπούν;", "Μ' εκτιμούν;", "Με γουστάρουν;". Άφησε τους άλλους!
Μέρα με τη μέρα, γίνε ο εαυτός σου. Η ζήλια κι ο φθόνος, η σύγκριση και η ανασφάλεια δεν έχουν πια θέση μέσα σου. Αγάπησε κάθε εκατοστό του κορμιού και του μυαλού σου, κάθε παράξενο φύλλο της ψυχής σου, εκτίμησε τις όμορφες πλευρές σου κι αποδέξου τα λάθη, τις αδυναμίες, τις μικρότητες, τα ελαττώματά σου. Όλοι έχουμε, αναγνώρισέ τα, αποδέξου τα και δούλεψέ τα. Μόνο αν καταφέρεις ν' αγαπήσεις τον εαυτό σου, μόνο τότε θα μπορέσεις ν' αγαπήσεις τους γύρω σου και να σ' αγαπήσουν κι εκείνοι όπως πάντα ήθελες, μόνο τότε θα μπορέσεις να εκτιμήσεις τις όμορφες μέρες έξω απ' το παράθυρό σου, να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και να ζήσεις τη ζωή που διάλεξες.

Έλα, δωσ' μου το χέρι σου, πάμε στην αγάπη.

αΘηνά.

The Tree of life