Πανσέληνος

Κι ήταν το φεγγάρι,
χτες το βράδυ
γυναίκα, προς τη θάλασσα
σκυμμένη,
θλιμμένη και πορτοκαλιά
βαμμένη

Κι ήταν τα μαλλιά της,
μαύρα με τ' ουρανού
τ' άστρα πλεγμένα
και δυό σκιές κάτω
απ' τα μάτια
είχε σαν πανσέληνος

Σαν εστάθηκε για λίγο
κι έκλαψε με μαύρο δάκρυ
στης αρμύρας τον αφρό,
εκίνησε ν' ανεβαίνει
ψηλά στον ουρανό,
κι ανέμιζαν τα εβένινα μαλλιά της
λαμπίριζαν στολίδια τ' άστρα της

Ανέβηκε ψηλά
κι άλλαξε χρώμα
έγινε χλωμή
κι αρρωστημένη τώρα,
μα γρήγορα της στέρεψαν
τα δάκρυα,
και έμεινε την παλίρροια της
να θωρεί
έρημη και μοναχή

Απλώθηκαν τα μαύρα της μαλλιά
κ έγιν' η νύχτα ζοφερή, τραχιά,
οι μαύροι κύκλοι των ματιών της
μου στοιχειώσαν την καρδιά

αΘηνά.

Source