κενοκτηνοσύνη

άκου αυτό

Τί κάνεις πώς περνάς
Ποιά αιχμηρή αμηχανία
σε ξεκοιλιάζει
Πώς γερνάς πώς υποφέρεις
Πού σκορπίστηκες σήμερα
Γειά τί κάνεις πώς περνάς
Κάθετες απαντήσεις
ζωές οριζόντιες δίχως
διακυμάνσεις
Συμβαίνουν εδώ κι εκεί
Εκεί αδυνατώ να είμαι
εδώ εκπυρσοκροτώ και φλέγομαι
μια απανθράκωση γελοία
που στάζει ανεκπλήρωτο
φωνάζει αηδία
Μια αγένεια καλύπτει το δέρμα σου, μια παλινωδία
ενα βλέμμα συγκεχυμένο
Διαβάζω τις λέξεις μία προς μία
μήπως καμιά παράπεσε
μήπως κάποιο ξεχασμένο γράμμα ευδοκιμεί
μήπως φυτρώσει εκεί κάτω κάποια σκέψη
Η σκέψη για παράδειγμα πως δείλιασες
Η σκέψη πως δεν θα ξαναδειλιάσεις
Μα τα δειλινά μοιάζουν με τα δειλιάσματα
γέρνουν αναπόφευκτα προς τη σελήνη,
όπως και τα δάκρυα.

αΘηνά.