Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Εκείνες

Διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας αυτό :



Κι είν' όλες εκείνες οι μικρές, γλυκές, παιδικές, θoλές στιγμές
γεμάτες κλάματα και γέλια και φωνές κι αρώματα

Κι όλες οι άλλες που ένα άγχος ψυθιρίζει στο κεφάλι σου-
υστερικά 

Κι είν' όλοι εκείνοι οι φίλοι που κρατήσαν μια βραδιά
που αφήσαν σπίτι τα κλειδιά και βγήκανε στο κρύο
Κι είν' όλοι εκείνοι οι έρωτες μ' ερωτηματικά
που ξεχαστήκανε για πάντα στα μεγάλα τους φιλιά

Κι όλα εκείνα τ' αξημέρωτα γιατί
που δεν άντεξε κανείς να στ' απαντήσει-
Μήτε κι εσύ μπορείς να τ'απαντήσεις
και τ' αφήνεις να αιωρούνται πάνω απ' το κεφάλι σου
Κι αποφεύγεις να κοιτάξεις το ταβάνι
μην τυχόν κι αναγκαστείς να αναμετρηθεις ξανά μαζί τους.

Κι είναι και 'κεινες οι αόρατες φωσφοριζέ πατούσες στο ταβάνι
που αποφεύγεις να κοιτάξεις-
Δίχως να ξέρεις γιατί-
ή πώς βρέθηκαν εκεί-
Μόνο που σ' εκνευρίζουν ώρες-ώρες.

Κι όλες εκείνες οι στιγμές που θες να διαγράψεις μα δεν τολμάς
και τις κρατάς κλειδωμένες σ' ενα κλειδί χωρίς συρτάρι
Ή εκείνες που νιώθεις πως σου τελειώνει το νερό-
ενώ είσαι ψάρι

Κι όλες εκείνες που αναγκάζεσαι να κρύβεις την αγάπη
για να μην φοβηθεί -
και φύγει πάλι
Κι όλες εκείνες οι στιγμές που σκέφτεσαι πως δεν μπορεί να φύγει-
μόνο και μόνο για να τις αναιρέσεις αμέσως μετά.

Κι εκείνες οι άλλες που βυθίζεται το κεφάλι σου στη μαλακία-
και φτιάχνει ξεπεσμένες αφορμές, 
μέσα σε κάτι πράσινα καζάνια που βράζουν και ξερνάνε ανασφάλεια
Ή εκείνες που το τέρας που κείτεται μέσα σου βαθιά ξυπνάει
και σου ζητάει πράγματα που δεν μπορείς να δώσεις-
κάτι σαν απαιτητική οργή ή τσαλαπατημένο εγωισμό

Κι εκείνες στη βροχή, στον ήλιο, στο κρύο, στη θαλπωρή, στο πάπλωμα,
στη θάλασσα, στ' απογεύματα, στα μεσημέρια, στα ηλιοβασιλέματα
Κι αυτές στο γέλιο και το κλάμα-
εκείνες τις ανάμεικτες σαν παγωτό μηχανής

Ή εκείνες οι άλλες οι μπερδεμένες πανσέληνες στιγμές που σε μελαγχολούν
μα περνάνε, όπως κι οι άλλες οι ηλιόλουστες

Κι εκείνες που υποσχέθηκες πως θα προσπαθήσεις-
ή εκείνες που εύχεσαι να μην το είχες κάνει
Κι εκείνες τις άλλες που δεν το 'κανες και μετανιώνεις
Κι εκείνες που μετανιώνεις
Κι εκείνες που μετανιώνεις πικρά
Κι εκείνες που δεν θ' άλλαζες με τίποτα
Ούτε μέ όλες τις άλλες του κόσμου
Αυτές που πέρασες μαζί του-
και μαζί του

Κι όλες εκείνες που δεν ήρθαν-
μα θα 'ρθουν-
Κι όλες μαζί θα 'ναι εσύ.

αΘηνά.