Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Tu m’ abysses.

Κέλομαι σε Γογγύλα

Ώρες ώρες λείπεις απελπιστικά.
Τόσο, που νομίζω μπορώ να σε εφεύρω ολόκληρη·

Να σε αφήσω στο κέντρο της κάμαράς μου,
και να χαζεύω το φέγγος του σκοτωμένου μας έρωτα.
Να αναπαραστήσω τα ολόλιμνα σκοτεινά σου μάτια·

Να ανακαλέσω και την παραμικρή λεπτομέρεια
του ωχρού προσώπου σου,
Την παραμικρή χαραμάδα του ισχνού κορμιού σου.

Μπορώ μέχρι και να κουβεντιάσω μαζί σου·
Να αναπαράγω την κύκνεια φωνή σου ξανά και ξανά-

Κι ύστερα να μπω μέσα σου και να κυλιστώ ερμητικά στην ύπαρξή σου.

Ώρες ώρες λείπεις αμετάκλητα.

αΘηνά.