Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2012


That's Life - Frank Sinatra 

Φέτος, η τελευταία μέρα του χρόνου δεν μου δημιουργεί αμφιθυμικά συναισθήματα όπως οι προηγούμενες.
Το σπίτι μυρίζει φαγητά που ψήνονται, οι μυρωδιές μπερδεύονται, ο Frank Sinatra, που έβαλε η αδερφή μου, τραγουδάει στη διαπασών και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι πηγαινοέρχονται γύρω μου.
Πέρασα το τελευταίο απόγευμα του χρόνου με τα βαφτιστήρια μου που μου θύμισαν, γι' άλλη μια φορά μέσα σ' αυτή τη χρονιά, πως είναι ν' αγαπάς αγνά, χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα.
Μου χάρισαν όμορφες στιγμές και τις ζωγραφιές τους με μπόλικη λαχτάρα και δεν ήθελαν τίποτα από μένα παρά μόνο να τις στολίσω στον τοίχο μου ή να τους δώσω ένα φιλί ή μία αγκαλιά.
Φέτος τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα. Βρίσκομαι εκεί που θα 'θελα να είμαι, περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που αγαπώ και τολμώ να πω, πως υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αισθάνομαι πλήρης.
Η χρονιά που πέρασε ήταν γλυκόπικρη, όπως και όλες οι χρονιές που περνάνε και τις σκεφτόμαστε αναδρομικά.
Όμως η γεύση που αφήνει είναι γλυκιά. Γλυκιά σαν καραμελωμένο μήλο.
Είναι η γεύση αγάπης και πληρότητας. Κι αν φαινομενικά δεν έχω αυτά που θα 'κρινε κάποιος απ' έξω, πως θα 'πρεπε να έχω για να αισθάνομαι πλήρης, εγώ αισθάνομαι έτσι πιο πολύ από κάθε φορά στη ζωή μου.
Γιατί φέτος ήταν απ' τις λίγες φορές στη ζωή μου που ένιωσα πως έχω πλεόνασμα αγάπης μέσα μου, τόσο μεγάλο που αγάπησα τον κόσμο στους δρόμους και στα λεωφορεία.
Που λάτρεψα την κάθε μέρα μου, το κάθε σύννεφο, το κάθε πεσμένο φύλλο, την κάθε αχτίδα φωτός.
Εκτίμησα όσα έχω κι ένιωσα γεμάτη χωρίς να χρειάζομαι άλλα υλικά αγαθά.
Γιατί η ουσία δεν βρίσκεται στα υλικά, αλλά στα άυλα.
Στα φιλιά που δίνονται στους δρόμους, στις αγκαλιές που σε ζεσταίνουν με θαλπωρή, στις ματιές που σε γεμίζουν με αγάπη, στ' αρώματα και τις μυρωδιές, στις μουσικές που αγαπάμε ν' ακούμε, στ' απογεύματα και στα πρωινά, στα μεθύσια, τις βραδιές με γέλια, φίλους και ταινίες, στις βόλτες σε μέρη αγαπημένα και στις εικόνες που τραβάμε όχι με κινητά προηγμένης τεχνολογίας ή κάμερες, αλλά κλείνοντας τα μάτια στιγμιαία και κάνοντας μια ευχή να τις κρατήσουμε για πάντα στο νοητό μας άλμπουμ. Αυτό της μνήμης.
Τέτοιες στιγμές, πολύτιμες σας εύχομαι. Αγκαλιάστε τους δικούς σας, πείτε τους πως τους αγαπάτε, αγαπήστε τους ανθρώπους, γνωστούς και άγνωστους, και πρώτα τον εαυτό σας, εκτιμήστε όσα έχετε, μην αναλώνεστε στο να ζητάτε όλο και περισσότερα. Μην αφήνετε τις στιγμές σας να περνάτε, ζήστε τες.

Καλή, γλυκιά χρονιά σε όλους !

αΘηνά.


2 σχόλια: