Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Τα δάση των άλλων ή η κενότητα της φυγής

Extreme ways - Moby

Καμιά φορά χρειάζεσαι ένα ξέφωτο απ' τα δάση των άλλων
Μα είν' η κενότητα της φυγής που σ' αποθαρρύνει.
Κάθε φυγή ενέχει μια κενότητα
Ένα πλοίο της γραμμής αδειανό από επιβάτες
που κάνει μονάχα για το πλήρωμα την άδεια διαδρομή.
Κάθε κενότητα σφαδάζει μια φυγή
Αιμορραγείς κάθε που μένεις δίχως λόγο.

Διασχίζεις τα πλουτώνια δάση των άλλων
Ψηλαφώντας στα τυφλά το κενό
Στον ωκεανό του ερέβους δεν υπάρχουν δρόμοι.
Έχει απαρνηθεί ρότες και μονοπάτια η κενότητα,
δύνανται να σ' οδηγήσουν κάπου, βλέπεις
Κι αυτό θα ΄ταν από μερους της,
απερισκεψία τρομερή
Θα 'χανε κάθε της νόημα
Αν έβρισκες κατά τύχη μέσα στη νύχτα
κάποιο άστρο πλοηγό.

Άγριο το ρετσίνι στα δάση των άλλων
Kολλάει γερά,
Αναπόφευκτα.

Γνωρίζουν στ' αλήθεια μόνο
οι υλοτόμοι οι μοναχικοί
που έχουν χρόνια ξοδέψει σε τούτα τ' αδιέξοδα δάση
κι η ύπαρξη τους βρωμοκοπάει ουίσκι κι υπεκφυγή.
Ίσως κι οι λύκοι του Κενταύρου να 'χουν κάτι ψιλιαστεί.

Αμείλικτη η κενότητα της φυγής
Πολύ πειστική μεσ' την ανυπαρξία της
Σε ξεγελάει το τίποτά της.
Μετά από λίγο παύεις να το αισθάνεσαι
Πώς να αισθανθείς στ' αλήθεια το τίποτα ;
Μοναδικό της ταλέντο,
που παύει λίγο λίγο να σ' απασχολεί.

αΘηνά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου