Εμείς εκεί

Ημουν εκεί. Κι ήσουν κι εσύ.
Κι ήταν τα πάντα.
Κι ένα φεγγάρι μεγάλο,
πιο μεγάλο από ποτέ.
Τόσο, όσο κι η ανάγκη μου να είμαι 'κει.
Με σένα.
Για μια τελευταία φορά, πριν φύγω.
Κι ήμασταν μόνοι μέσα στο πλήθος.
Εσύ κι εγώ .
Κανείς άλλος.
Τίποτα άλλο.
Ένα τέλος
Μια αρχή.
Όλα τόσο διάχυτα
Τόσο ρευστά.
Ήταν για μας.
Όλα για μας.
Η νύχτα.
Τα φώτα.
Οι ήχοι κι οι στίχοι.
Όλα για σένα και μένα.
Όλα τέλειωναν κι άρχιζαν μαζί.
Κι όλα μιλούσαν σιωπηλά για σένα και για μένα,
για μας.
Ένα.

Κι όλα έλεγαν σιωπηλά ηλεκτρισμένα 'Σ'αγαπάω'.
Τα βλέμματα που συναντήθηκαν,
κι αυτά που γύρισαν αλλού
τ' αγγίγματα που έφτασαν στον προορισμό τους,
κι αυτά που κοντοστάθηκαν και δείλιασαν
οι λέξεις που ειπώθηκαν κι αυτές που χάθηκαν στη δίνη των σκέψεων-
πιο πολύ αυτές που δεν χρειάζονταν να ειπωθούν
οι δεδομένες,
οι μαγικές,
που τις ήξερα και τις ήξερες,
έτσι απλά.
Γιατί είσαι σύ κι εγώ είμαι 'γω.

Αγοραπωλησίες και μυστικές συνουσίες,
χρυσόψαρα και κρεμασμένα γέλια σε μπαλκόνια,
παιδιά που περπατούσαν με τα χέρια,
ζωές-σωσίβια, τελεσίγραφα, αντίγραφα,
συνήθειες γαμημένες, φώτα,
κι αγκαλιές, ντροπαλές μα έντονες.
Να μην νιώθω τίποτα.
Και να νιώθω τα πάντα 
Να πετάω τα ρούχα μου ψηλά
και να πετάει μαζί κι η ψυχή μου
να κρατάω τη λύπη μου μακριά.
Σε μια αγκαλιά γυμνή-
ντυμένη μ'αγάπη.
Αγάπη από παντού.

Ήσουν εκεί πίσω μου, ο κόσμος και το νόημα μου,
η παρουσία σου ακτινοβολούσε μπροστά μου.
Τα μάτια μου έβλεπαν μόνο εσένα-
σε μια σκηνή, σε κάθε στίχο, σε κάθε ήχο-
και τις στιγμές μας,
που φαίνονταν να ξεμακραίνουν,
μα πήγαιναν μπροστά.
Τα μάτια μου βούρκωναν από ευτυχία-
μια ευτυχία τρομακτική.
Απόλυτη.

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι ένα τραγούδι οι στιγμές μας.
Τόσες σημασίες στριγμωγμένες σε μια βραδιά,
σε λίγες φορτισμένες ώρες.
Το είναι μου ρυθμισμένο-
μεθυσμένο, κολλημένο σε σένα.
Ένα φευγιό που ενώνει,
εσένα κι εμένα.
Χαρά κι αγάπη και νοσταλγία -
τόσα πολλά συναισθήματα μαζεμένα
δίπλα-δίπλα, αγγίζονταν,
σαν μαγνήτες έλκονταν
κι απομακρύνονταν ταυτόχρονα,
φορτισμένα θετικά κι αρνητικά
ετερώνυμα κι ομώνυμα μαζί.
Κι η αγάπη που νιώθω για σένα να 'ναι φωτιά,
φλόγα καυτή, λάβρα  και πάθος-
κλεισμένα σε κουτί.
Ανείπωτα.
Μα το σώμα μου, το είναι μου, σου έδειχνε.
Ήξερα πως τ' άκουγες,
Το έβλεπα στα μάτια σου
κι ας τέλειωναν όλα μετά,
ζουσα για κείνες τις ώρες.
Ο χρόνος είχε σταματήσει,
για μένα και για σένα,
σε μια βραδιά μ' ένα φεγγάρι ολόγιομο
από ευτυχία,
σ' ένα 'Σ'αγαπάω'.
"Δεν φταίω εγώ, μέσα μου θα ζεις."

Σε μια βραδιά δικιά μας. Για πάντα. 

αΘηνά.