Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

What the fuck am I doing

Πού πας
Όλες οι λάμπες αυτής της πόλης ανάβουν για 'σενα
Όλα τα χαμόγελα και τα δάκρυα φωλιάζουν σ' εσένα
Πού πας και λούζεις τα μαλλιά σου κύματα στις νύχτες
Γεμιζεις χρυσάφι τις θάλασσες
Κι οι δρόμοι που τρέξαμε πεθαίνουν για 'σενα
πλάι στα βήματα που άργησα να κάνω
Και πως θα τους περπατήσω ξανά
Πώς θα πλύνω ξανά τα χέρια μου σ' έναν κόσμο ανέφικτο
Στάσου
κι όλη η ζωή μου κρέμεται απ' τους ώμους σου
κι όλα μου τα κομμάτια φωνάζουν το νυχτωμένο χάδι σου
Πού πας
Παίρνεις τη μοναδική μου ανάταση
Κλειδώνεις στην αγκαλιά σου τ' αστέρια,
φυλακισμένα ουρλιάζουν και χάνονται
Σβήνουν σ' έναν ύπνο ατέλειωτης ήττας
Απομακρύνεσαι στην άχλη της ανυπαρξίας
Πίσω απ' όπου ήρθες 
Σκορπίζεις ανάπαυση θανάτου
Δένω τα χέρια μου στα στήθια· παρακαλώ να με πάρεις από 'δω
Δεν ήμουν ποτέ εδώ χώρια σου.
Οι μάχες πονάνε τα πόδια μου, τα χέρια μου
Δεν θα μπορέσω ποτέ να γράψω,
αν λείψεις απ' τη γή μας
Τί στο καλό κάνω στα πεδία της μάχης αφού γεννήθηκα τρομαγμένη
κι αγαπώ τα χέρια σου
Τα χέρια σου
Η πλήρωση κι οι νύχτες που πέθανα κοντά σου
Πού πας
Ένας άφατος Θεός τα χείλη σου
κι αν έλεγες κι αν έλεγες
τραγούδια που δεν ήταν ποτέ για 'μενα
σαν αηδόνι ξεχασμένο στο πριν
Κι αν έσπασες και με κομμάτιασες
το αίμα σου κύλησε στο αίμα μου και γίναμ' ένα
Το ένα δεν μοιράζεται
Το ξέρω
Δεν υπάρχει άνθρωπος μισός
Δεν υπάρχει μίσος
Το μίσος, αγάπη που πέθανε
Κι εσύ περπατάς και στροβιλίζεσαι
Πού πας
Δεν μ' άφησες να θρηνήσω την ευτυχία
Να θάψω σαν σκύλος τα μεθυσμένα λείψανα
Να ψάλλω μοιρολόγια στ' ασημένιο διάβα της
Αλλά φεύγεις·
Δεν μ' αφήνεις να φωνάξω-
να σπάσω την ανάγκη στα δύο, να πάρεις τη μισή
Πού πας
Συγχώρα με
Θα γίνω τα πέντε σημεία σου
Συγχώρα με που κλαίω τα βράδια
Το άρωμα σου μπήγεται στις φλέβες μου
Ναρκώνει κάθε ίχνος μέρας
Κάθε αχτίδα φωτός σαν φεύγεις μικραίνει, βυθίζεται
Πού πας
Έλα
Γέλα

αΘηνά.


4 σχόλια: