Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Conscientia

Άκου αυτό: Aleah - Water and wine

Είδα τον ήλιο να πέφτει στα μάτια σου
κι όλα τ' απογεύματα αντηχούν
ήχους συντελεσμένων προφάσεων.
Είχα μια κουβέντα χθες με τ' αστέρια
Μου 'παν "Πεθαίνουν οι γρίφοι μόλις τους λύνεις".
Κι ύστερα αναστέναξαν τρεμουλιασμένα.
Ξεχωρίζω ακόμη τα διψασμένα χαμόγελα,
αιμορραγούν σαν δαγκωμένα κεράσια.
Ασυνάρτητες σκέψεις με σένα, με μένα :
Τί απάντηση θα 'δινες εσύ στ' αστέρια,
στα χλωμά, κουρασμένα μου χέρια ;
Νομίζω ξέρω που πάνε τα σβησμένα σου γέλια.
Συγκεχυμένα λόγια που τρέχουν σαν τρένα
Κάποτε ίσως γυρίσουν σε μένα, σε σένα.
Απόψε έκανε ψύχρα στ' όνειρό μου
Φάνηκαν στα πόδια μου απλωμένα φθινόπωρα
Μούσκεψαν σαν φύλλα στο χώμα.
Φόρεσε η συνείδησή μου μάλλινη ζακέτα.
Ένα ρίγος διαπέρασε τα κοιμισμένα μου λάθη
Αλλάζει ο καιρός, μα η μορφή σου τίποτα δεν θα πάθει
Τη φυλάει καλά το τρίτο μου μάτι.
Κι όλο τη σκέψη μου ρωτάει, ζητάει να μάθει
Αν βρέχει στα λιωμένα μου μνήματα
Γιατί ψιθυρίζουν οι τοίχοι συνθήματα
Ή τί έχει αλλάξει στη Γη του πυρός
Κι αν περνάω ποτέ απ' την αυλή της αλήθειας.
Τί να της πω, με στενεύουν οι νύξεις της
Κουνάω τους ώμους, δυο άστοχες άγνοιες
Μικραίνουν οι νύχτες, αυξάνονται οι μέρες
Λένε, τα καλοκαίρια πλανιούνται οι αγάπες 
Λιώνουν τα μεσημέρια, σαν παγωτά στα χέρια
Δυόμιση μέτρα κάτω απ' το νερό,
το σώμα μου αγγίζει στην άμμο.
Η πίεση/το κεφάλι μου, οι φυσαλίδες/το κεφάλι μου
Ακούω τον βόμβο της πεθαμένης σου σκιάς
Το μυαλό μου κολυμπάει στο απέθαντο
Μέσ' απ' το πρίσμα της έλλειψης διαθλάται η απουσία σου.
Ο άγνωστος Χι με τραβάει απ' τα μαλλιά στην επιφάνεια.
Ποτέ μου δεν έμαθα μαθηματικά.
Θέλω να μ' αφήσουν οι εξισώσεις να πνιγώ -
μες την υγρή μου άγνοια
Να μ' αφήσει η συνάρτηση της διαίσθησης μου
να μουλιάσω στη φορμόλη της άρνησης
Έχω μια κουβέντα απόψε με τα κύματα
Είπαν "Όλα πάνε μπρος και πίσω, 
σαν το δάκρυ θα γυρίσω"
Και δεν είναι πως με νοιάζει τί θ' απαντούσες εσύ στα κύματα.
Καμιά φορά θέλω μόνο να σου δείξω τις θέες που κοιτάζω
Και να σου πάρω, σαν ξεμείνεις, απ' το περίπτερο τσιγάρα.

αΘηνά.


2 σχόλια: