Κλουβιά

Δεν είμαι παρά μόνο ένα παιδί
που μεγάλωσε σε ζούγκλες
μ' αγριοτριανταφυλλιές
κι αγριόχορτα
κι ένα ζευγάρι ξυλένια τσόκαρα

Δεν είδα παρά μόνο κακία
σ' αυτό τον κόσμο
που μοιάζει
μ' απέθαντο συρμό
γοερό
με φανάρι σβηστό
και πόρτα που τρίζει

Κι αγάπη σκληρή
απαιτητική
που έδινε για να πάρει
παζάρι δηλαδή...
μα ας είναι κι έτσι.

Μ' έμαθαν να προσέχω,
μην πέσεις -μήν πέσω,
ν' ακούω,
μα να μην αντιλαμβάνομαι
να μιλάω,
μα να μην ακούγομαι
να γελάω,
μα να μην το 'φχαριστιέμαι

ΝΑ ΘΕΛΩ
μ' έμαθαν να θέλω
και ω!- να παίρνω αυτό που θέλω
αυτό μ' έμαθαν.

Δεν είμαι παρα μόνο ένα ζώο
που μεγάλωσε σε ζούγκλες
ανθρώπινες.
Μ' ένστικτα λυγδιασμένα
και φίμωτρα στυγνά
γυαλιά σκονισμένα -
θρύψαλα.


Πουλιά εγκλωβισμένα σε κλουβιά.

αΘηνά.