Αν

Αν έλθεις πίσω
γύρε το βλέμμα σου
ρίξ' το σε μένανε
στις σκιές που κρύβομαι
στ' αντίο

Αν έλθεις πάλι
και κοιμηθείς στο προσκεφάλι
κρύψε το χάδι σαν θησαυρό
μην το απλώσεις στο μαξιλάρι
σαν θα ξυπνήσω το πρωί
να μην το βρώ, απομεινάρι,
-και θυμηθώ.

Αν γίνεις πάλι οίστρος,
της νύχτας μαγικός
μην φύγεις το πρωί
σαν πρώτα
μόνο τον έρωτα ρώτα
αν σ'αγαπώ, μην ξεχαστώ
και σ' αρνηθώ,
μες την απόγνωση ξανά

Αν μείνεις όμως
παλιός λωστρόμος
στο ερείπιο κατάστρωμα
που τριγυρνά
ρώτα τον έρωτα ξανά
και ξανά.

Αν σ' απαντήσει
και δεν δακρύσει
αν δεν γυρίσει
και σιωπηλά σ' αποκριθεί
αν δεν σε θυμηθεί,
φύγε και πάλι
άδειο κουφάρι
την χαραυγή.

αΘηνά.