Αλλού

Αλλού έπρεπε να 'χα γεννηθεί εγώ
δεν έπρεπε να ζω εδώ, εγώ,
σε μέρη αλλόκοτα και πράσινα
χωρίς της Μήδειας την αγάπη,
την παράνοια.

Δεν έπρεπε να ζω εδώ, εγώ,
αλλού, σε τόπους δίχως χρόνο
ζοφερό, στις φλέβες να κυλάει
δίχως της πίκρας το νερό, τον ήλιο
να νικάει, να λάμπει και στα μάτια να κυλάει

Στης Εδεμ τα υπόγεια να 'χα μια θέση θα 'πρεπε
μα ποιός την άφησε εγώ για να τη βρώ ;
Είν' άπληστοι οι άνθρωποι στον κόσμο αυτό
κι εγ' όσο κι αν παρακαλώ γεννήθηκα εδώ.

Θα πρέπει ν' απαντώ στης Σφίγγας
το βλέμμα το αγέρωχο τ' αινίγματα,
να κλέβω το χαμόγελο απ' τα αγκάθια
να περνώ από θάλασσες πηγάδια,
τους θαμμένους θησαυρούς ν' αναζητώ.

Κι έτσι μονάχα θα επιβιώνω
κάθε μέρα την ελπίδα θ' αμαυρώνω
και το βράδυ την τιμή της θ' αποκαθιστώ
στον ατέρμονο τούτο κύκλο θα μπλεχτώ
χορό, θα τον χορέψω για ν' αναστηθώ

Να φύγω απο 'δω σ' άλλα μέρη
να πλανέψω και να πλανευτώ
απ' της αγάπης της σειρήνας
το μαντήλι θα πιαστώ,
με τα κύματα θα παίξω κι ας πνιγώ.

αΘηνά.