Ηχογραφία

Άκου αυτό : Come Away Melinda - Uriah Heep

Τις πρώιμες καλοκαιρινές βραδιές
που το φεγγάρι ανάβει τα τσιγάρα μου,
ενώ ακόμη αναρωτιέμαι που πάνε τα γέλια σαν ηχούν
και χάνονται.
Ή τί βλέπουν άραγε τα μάτια σου.
Κι αν είναι τα φεγγάρια παντού τα ίδια,
όπως κι κάφτρες των τσιγάρων
που θυσιάζονται στην απραξία.
Κι αν είναι το βουητό, απ' τ' αυτοκίνητα δίχως προορισμό,
ίδιο παντού.
Ίδιες παντού κι οι μοναξιές.

Το φως σου διαθλάται πίσω μακριά,
πέρα απ' τις κεραίες  και τους ορίζοντες.
Λιγοστεύει και σιγοτραγουδάει τις μελωδίες που μου 'μαθες.
Κι ό,τι θέλω, είναι να τραβήξω μια φωτογραφία σου.
Μια φωτογραφία.
Και να 'σαι όπως σε ξέρω εγώ.
"Να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο" 

Τί κι αν εμείς οι δύο δεν θα περπατήσουμε μαζί
κανένα μεσημέρι,
Αν θα μιλάμε σαν να μην συναντηθήκαμε ποτέ
Αν πρέπει να σε βλέπω μόνο όταν οι αυλαίες πέφτουν
Κι όταν σκοτεινιάζουν τα κόκκινα βελούδα στα καθίσματα
Ν' ακούγιεται μονάχα το γέλιο της σιγής,
ή το τραγούδι της Μελίντα,
μέσα από την παλιά χαλασμένη σου κασέτα.

Κάτι τέτοια καλοκαιρινά βράδια,
σε βλέπω να περνάς με το ποδήλατό σου,
μικρό, με κοκκινισμένα εκστατικά μάγουλα.
Σφυρηλατείς μουσικές.
Απ' τον ήχο που κάνει το μέταλλο καθώς χτυπά στ' αμόνι,
ή αυτόν της αναμονής μιας απόπειρας απόδρασης
που δεν έρχεται ποτέ.
Ακούω τον ήχο απ' το αίμα στις φλέβες σου,
όταν το μυαλό σου ξεφεύγει.
Κι αυτόν που κάνει το τσιγάρο σου
όταν αποχωρίζεται τα δυό σου χείλη.

Διαστέλλονται οι ήχοι σου στο κεφάλι μου.
Γίνονται συναυλία μυστική.
Στην σκηνή παίζεις μονάχα εσύ.
Με τα φώτα σβηστά και τα καθίσματα άδεια.
Παίζεις μονάχα για μένα.
Δεν με νοιάζει που δεν υπάρχεις πουθενά τα μεσημέρια.
Αφού ακούω το χρώμα της φωνής σου
και φαντάζομαι την παραμικρή σου μετατόπιση

| Συμβαίνει καμιά φορά,
Nα βλέπω τη σκιά να χαράζει στα μάτια σου.

Με βλέπει κι αυτή
Αναζωπυρώνει τ' απλανές μου αστέρι.
Διαβάζει τα λάθη μου,
Τα συμμερίζεται, τα χαϊδεύει.
Τους στρώνει στοργικά να ξαποστάσουν
Μ' ακούει με τις ώρες...
Μου δείχνει τον κόσμο μέσα απ' το βλέμμα σου
Κι ας είναι πέρα απ' τον ήλιο -
κοιμόμαστε και ξυπνάμε αγκαλιά.

Συμβαίνει καμιά φορά,
κι είναι απ' αυτά που ποτέ σου δεν ξεχνάς.

αΘηνά.