Ε.Ρ.Τ.

Άκου αυτό : Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη - Διονύσης Σαββόπουλος / Γιώργος Νταλάρας
Οι οθόνες βουλιάζουν, σαλεύει το πλήθος...

Συννεφιά. Βροχή.

Σήμερα οι σταγόνες φτύνουν το κοιμισμένο σου πρόσωπο. 

Ξύπνας ντροπιασμένος, δειλός. 

Σιγή. 

Ένας διακόπτης που κατεβαίνει,

αρκεί για να σου δείξει τις αδυναμίες σου. 

Κανένα τανκ. Κανένας νεκρός. Κανένα χέρι βουτηγμένο στο αίμα.

Μονάχα ένας διακόπτης, φτάνει να σε γυρίσει πίσω στα λάθη σου. 

"Τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες"

Τα πόδια σου είναι βαριά. Οι οθόνες του μυαλού σου μαυρίζουν πάλι.

"Έσβησε το σήμα στον Υμηττό." 

Χούντα. 

"Αποφασίζομεν και διατάσσομεν".

Έκλεισε και το τελευταίο παραθυράκι.

Στην οθόνη του παραλόγου έσβησε και το τελευταίο φως. 

Σιωπή.

Είμαστε βουβοί και μόνοι τώρα. 

Είμαστε βουβοί και μόνοι, όλοι μαζί. 

3.000 άνεργοι ακόμη. 

Κι αν δεν είσαι τώρα εσύ, θα 'σαι αύριο.

Κι αν δεν νοιάζει εσένα τώρα, δεν θα δώσει δεκάρα κανείς και για σένα αύριο.

Κι όλο αναλώνεσαι και ψάχνεις τις έννοιες στα λεξικά. 

Ψάχνεις τις λέξεις. 

Αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, καταστολή, αντίσταση. 

Δεν υπάρχουν πουθενά.

Δεν θα 'πρεπε να τις ψάχνεις. 

Δεν θα 'πρεπε να τις έχεις χάσει.

Προφητεύουν πως θα 'ρθουν χειρότερες μέρες

Πώς όταν δεν θα 'χεις να φας, Έλληνα, 

Θα γυρίσεις και θα κατασπαράξεις τον διπλανό σου. 

Πως το ένστικτο της επιβίωσης, σε 'σενα που έχασες τις λέξεις σου

θ' αποδειχθεί τρομερό, ζωώδες, ανήθικο. 

Φοβάμαι για σένα κι ας μην νοιάζεσαι για μένα. 

"Η πρώτη χώρα στην Ευρώπη δίχως κρατική ραδιοτηλεόραση". 

Φευ! Για ποιόν πολιτισμό υπερηφανεύεσαι ; Για ποιά Ακρόπολη ; 

Τί έκανες εσύ γι' αυτόν ;  

Τ' αδέρφια σου στην Αθήνα καίγονται. 

Τ' αδέρφια σου στην Πόλη καίγονται.

"Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Αν δεν καούμε εμείς

Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη ; " 

όπως ο Κερέμ, όπως ο Γιάννης, όπως ο Ναζίμ, όπως ο Μάνος.

Κι αν υπήρχε έστω και μια αδύναμη, θαμπή ελπίδα να εκπέμει τρέμοντας που και πού, 

έσβησε κι αυτή αυταρχικά εν μία νυκτί.

Μ'ένα διακόπτη - τανκ.

Στο κεφάλι σου μια καμπάνα χτυπά πένθιμα. 

Δεν μπορείς να την αγνοήσεις. 

Κάθε της χτύπημα σου σφίγγει το στομάχι.

Κάθε μέρα ένα βήμα εγγύτερα στην απόγνωση. 

Κάθε βήμα και βουλιάζεις όλο και πιο πολύ σ' αυτή την κινούμενη άμμο.

Βυθίζεσαι πιο βαθιά στο σκοτάδι της ανελευθερίας.

Βόμβος απ' το ελικόπτερο στο κεφάλι σου. 

Σε παρακολουθούν, φώναξε! 

Σε ορίζουν, ούρλιαξε!

Προετοιμάσου. Έρχονται. 

Μέσ' από μαύρες οθόνες, έρχονται να σε κατασπαράξουν. 

αΘηνά.